Hoofdstuk 9
De felle zon brandde op mijn huid. Tuurlijk was het hier wel vaker zo warm, maar vandaag had het zo een hoogtepunt bereikt. Ik probeerde de weinige planten die nog leefden zoveel mogelijk met water te besproeien maar het viel niet mee. 'Gaat het mam?'
Ik keek op en grijnsde. Alice lag languit in de stoel om wat bij te kleuren. 'Blijf maar lekker liggen hoor,' stelde ik haar gerust, 'Ben blij met je hulp maar het is niet nodig.' Alice lachte ook. 'Als je er zo op aandringt.' Hoofdschuddend ging ik verder met mijn werk. Het was een week na het gebeuren rond Tyler.
Mijn oog viel op het zwembad. Rotding. Zelfs met deze hitte had ik niet de neiging om erin te springen. In dat zelfde water was Luc spartelend doodgegaan. Nee, niet doodgegaan. Vermoord. Vermoord door mijn bloedeigen dochter. Langzaamaan begon ik het te beseffen. Ik lag nachten wakker met de vraag waarom ze het gedaan had. Maar ik kon het haar niet vragen.
Ze zat vast op het bureau voor verhoor. Met Alice getuigenis zou ze zeker nog wel een lange tijd opgesloten zitten. Ik voelde me zo schuldig. Tyler had ik jarenlang voorgetrokken terwijl zij als gek en gestoord werd neergezet. Maar ik had nooit geweten dat de rollen waren omgekeerd.
Alice zei dat het goed was zo en dat ze me niets verweet. Maar ik verweet het mezelf wel. Ik was er altijd voor Tyler geweest en had Alice maar wat laten aanmodderen. Maar nu kon ik het goedmaken.
Ik kleedde me snel om en sleepte een stoel naar Alice. Ze begon al mooi bruin te worden. Ik zuchtte diep, niet wetend hoe te beginnen. 'Dus...' zei ik maar Alice onderbrak me al. 'Ja ik weet al dat het je spijt,' glimlachte ze, 'En het is goed.' Ik knikte. 'Dat weet ik liefje, maar ik moet je iets vertellen.' Ik zweeg even want het zou niet makkelijk worden.
'Luister, ik weet dat dit heel egoïstisch is, maar ik heb ooit iets aan Tyler doorgegeven, en ik zie nu pas in wat voor een vergissing dat was,' zei ik. 'Uhu, de 10G Legacy,' knikte Alice. Mijn mond viel open. 'Hoe weet je dat?' Alice bloosde. 'Ik zat jullie af te luisteren. Ik wilde weten of Tyler weer... dingen over me zei.'
'Dan weet je zeker al wat ik je wil vragen?' gokte ik. Alice knikte. 'Het hoeft niet,' zei ik snel, 'Ik zou het heel goed snappen als je dit niet wilt. Naar aanleiding van hoe alles gelopen is enzo...' Alice schudde haar hoofd. 'Nee, het lijkt me juist leuk. Ik doe het graag voor je mam,' zei ze. Ik kon haar wel zoenen. Ondanks dat we problemen hadden gehad, wist ik dat de legacy eindelijk in goede handen was.
Hier eindigt generatie 2.
