Hoofdstuk 1
'Alice?' Mijn moeder bonkte op de badkamer deur. 'Joehoe,' zei ik vrolijk. 'Je gaat toch niet alweer uit vanavond he?' 'Hmm,' zei ik vaag terwijl ik mijn haar in model bracht. Er werd harder gebonkt. 'Oké, ik ga heel even naar de kroeg,' zei ik. Ik hoorde mijn moeder zuchten. 'Kan je niet gewoon één avondje gezellig thuis blijven?' 'Ik ben eergisteren al gezellig thuis geweest,' riep ik.
En zo gezellig was dat niet eens want mam wou de hele avond schaak spelen, denk ik er achteraan. 'Dan zou ik het zeer op prijs stellen als je het niet zo laat maakt,' zei mijn moeder. 'Neehee,' riep ik weer. Jee, soms kon ze echt zeuren. 'Ik ben rond een uur 4 of weer thuis.' Het was even stil. Waarschijnlijk kreeg mam nu aan hartverzakking.
'Ik had meer half 1 in gedachten,' zei ze koel. Ik smeer een laag lipgloss op en werp een blik op mijn mobieltje. Het is 10 uur. 'Whatever mam.' 4 uur dus gewoon. Het was mijn huis nu met mijn spullen en mijn regels. Wat mam er ook van zei.
'Ik zou het ook heel fijn vinden als je niet totaal bezopen thuis kwam,' zei mam toen ik de badkamer uitkwam. 'Sure,' zei ik, wetend dat het toch niet zou gebeuren. 'Maar kan ik dan nu eindelijk weg?' Mam zuchtte en glimlachte toen weer. 'Natuurlijk lieverd.' 'Bedankt,' mompelde ik.
Een halfuur later zat ik aan de bad en slurpte van mijn drankje. 'Sorry Alice,' zei Tjibbe, 'Weinig mensen vanavond. Het is zondagavond hé...' Ik knikte en keek toe hoe hij glazen schoonveegde. Toen begon ik wat met mijn volle glas te spelen. Tjibbe grijnsde. 'Weer mot gehad met je moeder?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ze irriteert me gewoon.'
Ik sloeg mijn glas in één keer achterover. Het brandde in mijn keel maar het voelde heerlijk. 'Je weet wel, altijd hetzelfde. Kom je op tijd, drink je niet teveel... Ik ben geen fucking tiener meer.' Tjibbe glimlachte een beetje spottend. 'Wat nou weer?' vroeg ik een beetje verontwaardigd. Hij hief zijn handen in de lucht. 'Niks Alice!' Hij keek er lief bij en ik begon te lachen.
Tjibbe schoof een nieuw drankje naar me toe. 'Van het huis,' knipoogde hij. 'Daar proost ik op' zei ik. 'Maar weetje, het is net als met die keer dat ik geen fulltime baan wilde en mijn moeder zich er weer mee moest bemoeien.' Tjibbe haalde zijn schouders op. 'Ik snap dat het best een afknapper is als je dochter receptioniste wordt in plaats van een baan in het ziekenhuis.' Ik lachte. 'Zie je mij al opereren?' 'Nee,' nu lachte Tjibbe ook, 'Zeker niet met zoveel drank op.'
'Ook daar proost ik op,' zei ik en hief mijn glas in de lucht. 'Doe er nog maar eentje.' Tjibbe schudde zijn hoofd. 'We gaan sluiten Alice.' Ik keek op mijn horloge. Het was misschien net half 3 geweest. Tjibbe zag me kijken. 'Omstandigheden. Morgen ben je weer welkom.' Met een harde klap zette ik mijn glas neer. 'Sure,' mompelde ik.
Een beetje slingerend zit ik op mijn fiets. Mam laat me niet meer met de auto gaan sinds ik hem in de prak heb gereden. Niet dat er ook nog wat van die auto over is moet ik bekennen. Het is een hoopje schroot nu. Maar deze fiets is al helemaal dom.
Thuis zijn alle lichten al uit, dus mam ligt waarschijnlijk al op bed. Ik sluip naar boven, mijn bed in. Dit scheelt me in elk geval weer een hoop gezanik.
Toen ik de volgende ochtend beneden kwam stond mam al ontbijt te maken. 'Fijn dat je ook nog je bed uit kon komen,' mompelde ze en ik hoorde aan haar toon dat ze chagrijnig was. 'No problem,' geeuwde ik. Mijn hoofd bonkte gevaarlijk. Zonder iets te zeggen schoof mam een bord pannenkoeken naar me toe. Ik prikte er een beetje in met mijn vork.
Mam had haar bord alweer bijna leeg. 'Wat zijn je plannen voor vandaag?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Vanmiddag werken en misschien dat ik zo nog even naar het strand ga. Of naar het zwembad. In elk geval is er vanavond weer ergens een feest dus...' Mam stond op en kletterde haar bord in de gootsteen. 'Was jij af? Ik moet werken,' zei ze. Waarschijnlijk kon ze er weer niet tegen dat ik uitging.
Ik gooide mijn ontbijt in de prullenbak en probeerde af te wassen. Het liefst had ik dat mam gewoon mijn huis uit ging. Het was toch ook van mij? Aangezien ik de legacy had overgenomen. Ik was volwassen en had geen oppas meer nodig. Gelukkig.
Update!
Ik zag nergens boeiende mensen in het zwembad, logisch want iedereen werkte. Ik installeerde me in een ligstoel en bad dat ik lekker bruin zou worden. Voor mij hoefde het niet zo, werken. Die paar uurtjes als receptioniste waren leuk, maar ik had geen behoefte aan hele werkdagen, zoals mijn moeder die draaide. En dan 's avonds ook nog worden opgeroepen om te moeten opereren. Mij niet gezien.
Mam had meer dan genoeg geld op de bank staan, dus als ze doodging zou ik het ook nog wel redden. Ze had mijn leventje al helemaal uitgestippeld. Ik moest een goede baan krijgen, trouwen en kinderen nemen. Dat eerste was al in het water gevallen en in de andere 2 had ik voorlopig nog geen zin. Trouwen... misschien over 10 jaar. Kinderen... 15 jaar.
Als ik een man had zou hij willen dat ik niet meer uitging. En met kinderen was het nog erger, dan kon ik niet eens meer uit. Ik wou niet net zoals mam hele dagen alleen werken en af en toe de plantjes in de tuin verzorgen. Verder kwam ze nergens. Ze had zelfs haar grote droom om naar Egypte te verhuizen opgegeven om langer te kunnen werken. Ik snapte haar niet en dat zou waarschijnlijk altijd zo blijven.
Toen ik uit mijn werk kwam, had mam het eten al op tafel staan. Wat een service. Totdat ik zag wat we aten. 'Sushi?' vroeg ik ongelovig en mam keek blij. 'Heerlijk toch? Ik heb wat te vieren, ik ga stoppen met werken!' 'En naar Egypte verhuizen?' vroeg ik met gemengde gevoelens. Mam schudde haar hoofd. 'Misschien dat ik op een korte vakantie ga, maar ik laat jou hier niet alleen hoor.'
Ik probeerde een diepe zucht te onderdrukken. Een beetje rust kon ik juist wel gebruiken. 'Geweldig voor je mam,' zei ik. Deels omdat ik het meende, deels omdat het haar goed deed. Maar nu zou ze natuurlijk nog vaker thuis zijn. Ik stond op. 'Ik was wel af mam, en daarna ga ik me klaarmaken.'
Mam zuchtte iets wat leek op 'alweer.' Ik moest er echt over gaan denken om een vaatwassertje aan te schaffen, dat zou me zoveel tijd en werk schelen.
Een half uur later zat ik al aan de bar. Het leek erop dat ik de enige klant was. Tjibbe glimlachte een beetje triest. 'Dat heb je als er nieuwe uitgaansgelegenheden komen,' mompelde hij terwijl hij mijn drankje mixte. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik vind het hier nog steeds leuk hoor.' Maar de rest van de avond lachte Tjibbe niet meer en ik ging vroeg naar huis.
De volgende dag had ik vrij. Mam ging vol enthousiasme in haar tuin aan de slag terwijl ik een rondje Sunset Valley deed. Bij het park aangeland stond ik verschrikt stil. Ik had haar al jaren niet meer gezien maar herkende haar meteen.
In de verte liep Tyler.
