Hoofdstuk 2
De volgende morgen was ik vroeg opgestaan om alvast te ontbijten. Thornton was wat later. 'Kater?' vroeg ik liefjes. Hij bromde iets wat ik niet verstond. 'Wil je koffie?' Hij schudde zijn hoofd en keek me toen ernstig aan.
'Wat we gisteravond hebben gedaan, had niet gemogen,' zei hij. 'Bedoel je dat je spijt hebt?' vroeg ik. Hij leek te twijfelen. 'Ja. Nee. Ik weet het niet eigenlijk. Maar ik weet wel dat ik Morgana heb bedrogen.' 'Ik kan een geheim bewaren,' glimlachte ik.
'Dat waardeer ik,' zei hij, 'Ik ben ook niet van plan om haar hier in te betrekken. Ze is een fantastische vrouw.' Ik had zin om zijn vork in zijn neus te dauwen maar besloot dat het zonde was van mijn bestek. 'Wat wil je nu dan?' vroeg ik, 'Elkaar nooit meer zien?' Hij schudde zijn hoofd.
'Ik weet nog niet zo goed wat ik wil. Dus ik vraag je om gewoon geduld te hebben totdat ik het wel weet.' Ik slikte. 'Als jij dat wilt...' zei ik schouderophalend. Thornton at zijn onbijt snel op en nam toen afscheid.
Niet veel later ging ik zelf de deur uit. Het was mijn eerste werkdag en gek genoeg had ik totaal geen zenuwen. Ik kon niet wachten om een beetje geld te verdienen. Zo moest ik hoognodig een wasmachine hebben, en ik wou een eigen autootje.
Om 7 uur 's avonds kon ik eindelijk uitklokken. Het was vooral een saaie dag. Ik kreeg maar 1 klus en de rest van de dag heb ik de winkel een beetje opgepoetst. Zuchtend bekeek ik het vuil onder mijn nagels.
De hele avond was ik bezig met schetsen en die vergelijken. Ik voelde me saai, maar Thornton had ook niet gebeld en ik had besloten om hard to get te spelen. Dat schenen mannen interessant te vinden, ook al zag ik zelf de lol er niet van in. Als mannen niet binnen 5 minuten interesse in me toonden had ik het alweer gehad.
Zuchtend ging ik verder met ontwerpen. Op mijn werk had ik een paar dingen over Thornton opgevangen. Hij scheen heel rijk te zijn, en in een gigantisch huis te wonen. Toch had hij geen bijzondere baan, dus waarschijnlijk rijke ouders. Ik glimlachte. Dan hadden we in elk geval iets gemeen.
Verder hoorde ik ook dat hij geen kinderen had. Dat scheelt altijd weer een hoop gedoe met de scheiding tussen hem en Morgana, dacht ik tevreden.
De volgende dag op mijn werk kreeg ik te horen dat ik promotie had gemaakt naar Stoffenstagaire. Ik glimlachte, had ook eigenlijk niet anders verwacht met mijn talent.
Eenmaal thuis belde ik Thornton. 'Ja?' hooder ik aan de andere kant. 'Liefje, met mij,' zei ik zoet. 'Coral... Ik weet niet of het echt slim is dat je belt,' hoorde ik hem aarzelend zeggen. 'Ik moet je zien!' zei ik, 'Ik voel me zo alleen. Kan je niet bij me komen vanavond? Blijven slapen...' Ik speelde met een pluk van mijn haar.
'Ik wil wel, echt! Maar liefje, je moet begrijpen dat Morgana..' Ik onderbrak hem. 'Dus dit heb je niet eens voor me over?' Hij zuchtte. 'Ik kom zo snel mogelijk langs, maar vanavond lukt het nog niet.' Ik hing op. Dus hij wilde niet eens een ruzie met Morgana aangaan om bij mij te zijn!
Update!
Ik besloot Thornton voorlopig met rust te laten, tot hij had besloten dat hij niet zonder me kon. Daarom stortte ik me nu volledig op mijn werk, met als gevolg dat ik weer een promotie kreeg. Inmiddels had ik een klantenkring opgebouwd en verdiende ik zat van de make-overs die ik gaf.
Dorothy werkte in dezelfde salon als ik, maar dan als tatoeëerder. We werden vriendinnen, wat erg fijn was aangezien ik me alsnog eenzaam voelde. Ik bood haar een gratis make-over aan, waar ze op inging.
'Weetje, ik vind het echt leuk dat we nu vriendinnen zijn geworden,' glimlachte Dorothy, 'Je leuk me vroeger echt zo'n verwaande trut.' Ik dwong mezelf om vriendelijk te glimlachen. Aan de andere kant, ik was ook een verwaande trut.
'Ach...' zei ik schouderophalend. 'Is het nog iets geworden tussen jou en Thornton?' vroeg Dorothy. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik weet het eigenlijk nog niet.' 'Je zit achter zijn geld aan he,' grijnsde ze. Ik schudde verontwaardigd mijn hoofd. 'Niet liegen,' zei Dorothy, 'Bijna iedereen hier doet dat.' Ik besloot om toe te geven. 'Ik hou gewoon van luxe,' zei ik.
'Zoek je een man met geld? Laat hem dan lekker zitten. Er lopen hier in Sunset Valley genoeg rijke vrijgezellen rond. Ze zijn spuuglelijk, maar meestal aan het werk en je kan zelf leuke tripjes maken en in zijn huis met zwembad wonen,' opperde Dorothy. 'Nouja... ik kan niet verhuizen,' zei ik, 'Ik doe een 10G.' 'Een... Oh dat. Daar lijk je me zo totaal niet het type voor,' zei ze.
'Waarom niet? Ik hou van aandacht. Ook graag na mijn dood. En als eenmaal de 10e generatie geboren is zullen mensen me wel herinneren,' zei ik. Dorothy staarde me een tijdje aan en begon toen te lachen. 'We houden allemaal wel van aandacht, maar jij gaat een beetje ver,' giechelde ze. 'Zou kunnen,' knikte ik. 'Wil je trouwens iets voor me doen?' 'Wat?' vroeg Dorothy. 'Ik wil een tattoo laten zetten.'
We keken de zaak rond. De weinige klanten werden geholpen door een andere collega van me, en een man wachtte ongeduldig tot zijn vrouw eindelijk klaar was. 'Tuurlijk,' grijnsde Dorothy. 'Kom maar mee.'
'Doet het pijn?' vroeg ik toen ze met haar werkspullen liet zien. 'Afhankelijk van waar en wat,' zei Dorothy zoet, 'En het is geen aangenaam gevoel.' Ik keek een beetje angstig. 'Wat wil je hebben?' vroeg ze. 'Muzieknootjes, Op mijn pols,' zei ik beslist. Dat had ik altijd al gewild.
Het tatoeëren duurde ongeveer een half uur en ik beet hard op mijn lip om het niet uit te schreeuwen. Ze zat telkens met de naald op mijn bot, wat een vreselijk gevoel gaf. Maar daarna was ik toch erg blij dat ik het gedaan had. 'Dankje wel, hij is echt mooi,' zei ik bewonderend. Dorothy knikte alleen maar. Opeens ging mijn telefoon.
'Sorry,' zei ik tegen Dorothy en ik nam op. 'Coral.' Er klonk wat gestamel aan de andere kant. 'Met Iqbal Alvi,' hoorde ik uiteindelijk. Het duurde even voordat ik wist wie het was. Ik had Iqbal een paar dagen geleden een make-over gegeven waar hij nogal tevreden mee was geweest. 'Ik geef vanavond een feest, zou je het leuk vinden om ook te komen?'
'Natuurlijk,' zei ik meteen. Een feest betekende andere mannen, misschien mannen met geld. En een avondje uit leek me wel eens leuk, aangezien ik avond aan avond een beetje te schetsen zat. 'Fantastisch!' Iqbal gaf zijn adres door. 'Formele kleding graag,' voegde hij er aan toe, 'Maar dat is voor jou geen probleem.' Ik grinnikte even en hing toen op. Snel vertelde ik het verhaal aan Dorothy. 'Ga dan naar huis, jezelf verkleden!' spoorde ze me aan.
Ik besloot haar raad op te volgen en was de eerste die na sluitingstijd buiten stond om naar huis te rennen.
