Hoofdstuk 4
Een paar weken later stond ik stralend in de zaak. Dorothy bekeek me van top tot teen. 'Oké, wat is er met jou aan de hand?' vroeg ze. 'Als het weer over dat halfzachte ei van je gaat...' 'Het gaat niet over Cyclon,' onderbrak ik haar snel. 'Nouja, een beetje ook wel.'
'Ik ben zwanger!' riep ik uitgelaten. 'Dat meen je niet!' gilde Dorothy. Er verscheen een verbaasde uitdrukking op haar gezicht maar ik kon zien dat ze echt blij voor me was. 'Fantastisch!' Ik knikte en sprong opgewonden op en neer. 'Wat denk je dat Cyclon zal zeggen?' 'Die vind alles goed wat jij ook goed vind,' zei ze, 'Hij aanbid je bijna.'
'Ik hoop het zo!' zei ik. 'En wat ga je nu doen?' vroeg Dorothy. 'Een paar maanden met zwangerschapsverlof,' zei ik, 'Het huis moet verbouwd worden en ik moet op yoga en.. Ik ben gewoon zo blij!' riep ik nog een keer. 'Ik kom je opzoeken,' beloofde Dorothy, 'Zonder jou hou ik het hier niet eens uit.'
We gaven elkaar een knuffel. Ook al was Dorothy soms een ontzettende bitch, ik zou haar gaan missen de komende maanden.
Toen ik thuis kwam stond Cyclon voor mijn deur. 'Ik heb je voicemail bericht ontvangen,' zei hij, 'En je wou me spreken.' Ik knikte enthousiast. Kom even binnen,' zei ik.
'Ik weet dat we nog helemaal niet zo lang met elkaar gaan,' zei ik, 'Maar er is iets gebeurd.' Hij keek bezorgd. 'Wat is er? Ben je ziek?' Ik schudde mijn hoofd. 'Je hebt een ander.' Dat kwam er niet uit als een vraag maar als een conclusie. 'Nee!' zei ik beslist, 'Cyclon... Ik ben zwanger!'
Ik wachtte gespannen af op wat hij zou vinden. 'Maar dat is helemaal geweldig!' riep hij toen uit. 'Hoeveel weken ben je al? Weetje al wat het wordt? Ben je moe of gaat alles goed met je?' Ik stond perplex door zijn enthousiasme.
We keken elkaar als twee verliefde koeien aan. 'Misschien... Zullen we samen gaan wonen? Een kind heeft twee ouders nodig,' zei ik zachtjes. Hij wreef zachtjes over mijn buik. 'Natuurlijk lieve Coral. Sowoieso lijkt het me fantastisch om hele dagen in jouw buurt te zijn.' Ik omhelsde hem.
Cyclon bleek helemaal niet zo arm te zijn, dus het hele huis werd grondig verbouwd. Met een garage want hij bleek ook een auto te hebben. Zo had ik toch een vrij luxe woning, ook al was het van binnen nog kaal. We hadden haast al ons geld uitgegeven.
Update!
Cyclon was niet blij dat ik de hele slaapkamer roze had geverfd. Zeker niet omdat het ook zijn werkkamer zou worden. Maar uiteindelijk had hij er mee ingestemd. Hij werkte vooral aan zijn sciene fiction roman, om wat extra geld in het laatje te hebben.
En ikzelf werkte thuis vrolijk door, en als het me echt teveel werd zat ik achter de tv. Het liefst keek ik naar kinderprogramma's, want dat herinnerde me aan het feit dat ik zelf zo'n lief kindje binnenkort zou krijgen.
Als Cyclon werkte zat ik in de bibliotheek boeken over zwangerschap te lezen. Er stond dat bevallingen ontzettend pijnlijk waren en daar maakte ik me nogal zorgen over. Misschien kon ik maar beter in het ziekenhuis bevallen.
Soms moest ik denken aan Thornton. Ik had hem al maanden niet meer gesproken. Hij belde en smste me wel eens maar ik durfde niet op te nemen. Ergens miste ik hem. Misschien moest ik hem eens bellen om te vertellen van Cyclon en mijn zwangerschap. Hij zou wel niet blij zijn.
Ik besloot hem te bellen. We spraken af in het stadspark, terwijl Cyclon aan het werk was. Hij had hier niet veel mee te maken. Gespannen wachtte ik op hem. Hoe zou hij op het nieuws reageren?
Toen hij er eindelijk was keek hij nogal kwaad naar mijn buik. 'Zo...' bracht hij uit. 'Hoe gaat het?' vroeg ik. 'Fantastisch,' mompelde hij, 'Met jou gaat het zo te zien top.' Ik knikte en werd een beetje rood. Hij was nog steeds ontzettend aantrekkelijk om te zien.
Ik wou net mijn mond open doen om te vertellen van Cyclon maar hij was me voor. 'Dus je hebt me laten komen om me te vertellen dat je zwanger bent?' zei hij en hij keek me nogal kwaad aan. Ik schuifelde met mijn voeten. 'Dat leek me niet meer dan logisch, na wat wij gehad hebben.' Hij zuchtte.
'Het spijt me als je geen contact meer wilde,' zei ik, 'Maar dit moest gewoon.' Hij liep een paar keer heen en weer en wendde zich toen weer tot mij. 'Gelukkig dan dat je nu een partner hebt. Tussen ons had het niet gewerkt.' 'Dat weet ik,' fluisterde ik. 'Ik haat kinderen,' mompelde Thornton.
'En eigenlijk haat ik jou ook. Je bent mooi Coral, en daar blijft het ook bij. Vaarwel,' zei hij. Ik wilde hem tegenhouden maar hij rende al weg. Met moeite hield ik mijn tranen tegen. Waarom raakte hij me nog? Teleurgesteld ging ik naar huis.
Toen ik 's avonds aan mijn tekentafel zat wou Cyclon me opeens spreken. 'Coral, het is nogal dringend,' zei hij nors. Ik legde mijn potlood neer en keek hem verliefd aan. 'Wat is er?'
'Ik weet het,' zei hij, 'Je bent vreemdgegaan.' Het leek alsof er een steen in mijn maag viel. 'Wat! Nee!' zei ik met een heese stem. 'Ze hebben je gezien, in het park vanmiddag!' schreeuwde Cyclon, 'Met Thornton. Thornton Wolff.'
Er brak paniek in me uit. 'Ik ben daar met hem geweest ja, maar ik heb niks met hem.' Tegelijk bedacht ik dat dat niet waar was. Ik had nu inderdaad niets meer met hem, maar hoewel ik en Thornton elkaar niet hadden gezien of gesproken, waren we ook niet uit elkaar gegaan. Dit lag gecompliceerd.
'Ze hebben je zien zoenen met hem in het park vanmiddag!' schreeuwde Cyclon opeens. Ik vroeg me af wie 'ze' waren, maar toen herinnerde ik me dat ik een plaatselijke beroemdheid aan het worden was. 'Ze' was waarschijnlijk de halve plaatselijke bevolking in Sunset Valley.
'Lieverd, ik zou je nooit bedriegen!' zei ik, 'Ik ben gek op je.' Cyclon zag er aangeslagen uit. 'Misschien moet ik maar weggaan Coral.' 'Nee!' riep ik. 'Ik wil die hele klotebevalling niet zonder jou doen. Ik wil niet alleen zijn. Ik wil..' 'Altijd dat "ik wil" van je!' schreeuwde hij opeens, 'Egoïst dat je bent! Misschien wil ik ook wel eens iets maar je denkt altijd aan jezelf!'
Ik kon wel huilen en beet op mijn lip. 'Ik heb toch ook zo mijn dingen opgegeven om bij jou te zijn!' schreeuwde Cyclon, 'Al mijn geld heb ik in dit huis gestopt. In een babykamer, in een badkamer... Maar je hebt me er nooit voor bedankt!' Hij ijsbeerde een rondje door de kamer. 'Verdomme Coral!' Hij was buiten zichzelf. 'Maar ik ben niet vreemdgegaan!' huilde ik nu.
'Je hebt afgesproken met een andere man zonder mij in te lichten. Wat moet ik daar dan van denken!' Ik staarde pruilend naar de grond. 'Het spijt me!' snikte ik, 'Maar ga asjeblieft niet bij me weg!' Hij keek me vol minachting aan. 'Het is dat je mijn kind draagt, als dat überhaupt mijn kind is!' Ik knikte snel. 'Het is van jou! Het kan ook van helemaal niemand anders zijn!'
Cyclon stormde weg, de slaapkamer in en ik bleef gekwetst achter.
