Hoofdstuk 3
Toen Nubia het huis uit was, liet ik alles verbouwen. Met een balkon en een klein tuintje erbij. Het zag er misschien groot uit, maar vanbinnen had het heel wat minder ruimte.
Aangezien ik alleen de bovenverdieping gebruikte. Beneden was de garage en de trap naar mijn verdieping.
Ik had de auto verkocht en tufte nu elke dag vrolijk op mijn scooter naar mijn werk in het ziekenhuis. Momenteel werkte ik als onderstekenschoonmaakster. Het verdiende weinig, helaas, maar ik kon voorlopig nog heel even vooruit.
's Nachts kwam mijn moeder als geest langs. Ik schrok niet. Eigenlijk vond ik het best interessant om te zien. Ze leefde dus verder na haar dood. 'Het spijt me zo mam,' zei ik terwijl ik haar in me opnam. Ze zag er koud uit. 'Ik weet het liefje,' zei ze, 'Mij spijt het ook. Ik had moeten weten dat je nieuwsgierig zou zijn naar je vader.'
'Ik heb hem niet gevonden,' zei ik sip, 'Misschien is hij ook overleden. Ik weet het niet.' Mijn moeder pakte mijn hand. Het voelde akelig koud, maar het gebaar was lief. 'Misschien is het beter zo,' zei ze, 'Ik heb hem ook nooit meer gezien. En daar had ik ook geen behoefte aan. Ik kon het trouwens ook niet maken tegenover Cyclon.'
'Maar toch ging het stuk tussen jullie,' zei ik zacht. Mam knikte. 'Cyclon leefde alleen maar voor zijn computer.' Ik dacht terug aan de periode dat hij nog bij ons woonde. Ik had weinig herinneringen aan hem. Hij was er inderdaad nooit geweest. 'Mam,' zei ik voorzichtig, 'Ik twijfel of ik deze 10G wel voort kan zetten.' 'Waarom dat?' vroeg mijn moeder rustig. Ik beet op mijn lip, want ik had al veel nachten piekerend doorgebracht met dit probleem.
'Ik denk niet dat ik ooit een man zal vinden,' zei ik. De laatste tijd had ik wel wat leuke mannen leren kennen, maar niemand die interesse toonde. Meestal vonden ze me te slim, te bijdehand. 'Yanara Thunderstorm, als er hier 1 mooie vrouw in Sunset Valley is, dan ben jij het zeker wel.' Toen ik niet reageerde ging ze verder: 'Lieverd, je vind echt wel iemand. Misschien niet vandaag, maar zeker wel snel.' Ik glimlachte. 'Ik hoop het mam. Ik wil je niet teleurstellen.'
Update!
Toen ik op vrijdagmiddag uit mijn werk kwam, had ik zin om wat met Nubia te gaan doen. Ik had haar al in geen eeuwen gezien en bovendien was ik het binnen zitten helemaal zat. Het weekend lag voor me en ik wilde nieuwe mensen ontmoeten.
Ik had me thuis opgetut en we spraken af op het strand. 'Jeetje, wat ben jij veranderd!' zei ik toen ik haar zag. Nubia grijnsde. 'Jij anders ook goed hoor.' We omhelsden elkaar. Toen ik losliet zei ik: 'Laat me je nog eens bekijken.' Nubia draaide lachend een rondje.
Kennelijk had ze haar haar zwart met rood geverfd. Ik zou het nooit durven maar het was wel wat voor Nubia. 'Hoe is het met je carrière?' vroeg ik. 'Gaat goed,' vertelde Nubia uitgelaten. Ik kreeg een heel verhaal over optredens in clubs en herkend worden op straat. 'Ik kom snel eens kijken,' beloofde ik.
Omdat er op het strand niet veel te doen was, liet ik me door Nubia meenemen naar één van de weinige bars in Sunset Valley. 'Even een drankje halen en dan gaan we weer door naar een nachtclub,' zei ze. Het ging me een beetje snel, maar in de bar stond een heel vriendelijk uitziende man. Hij stelde zich voor als Christopher.
Het was zo gezellig dat hij meeging naar de disco die Nubia op het oog had. Het was er nogal stil, maar volgens haar kwam dat omdat we zo vroeg waren. 'Dansen?' vroeg Chris en hij trok me mee de lege dansvloer op. Ik grijnsde en draaide een beetje om hem heen.
Na een uurtje dansen begonnen we te flirten. 'Je bent mooi,' fluisterde hij zacht in mijn oor. Ik bloosde. 'Dankje.' Meer wist ik even niet terug te zeggen. Het leek wel of ik betoverd was.
Opeens zoende Chris me. Ik schrok want ik had nog nooit gezoend. Vriendjes had ik niet gehad tijdens mijn tienertijd en ik had geen flauw idee wat ik nu precies moet doen. Ik zoende terug, niet wetend of ik het goed deed. Na afloop staarde Chris me lief aan. 'Mag ik met je mee naar huis?' vroeg hij zacht. Ik stemde in. Nubia was verdwenen en op dit moment interesseerde het me niet waarheen.
Tijdens de rit naar mijn huis staarde Chris me weer aan. 'Kijk uit,' gilde ik toen hij bijna een late voorbijganger raakte. Hij grijnsde. 'Doe nou maar rustig. Je bent veel mooier als je niet zo geschrokken kijkt.' Ik glimlachte weer.
Bij mij thuis renden we nog net niet naar de slaapkamer. 'Je bent zo mooi,' fluisterde Chris weer. Ik bleef blozen en staarde hem verliefd aan. Had ik zoveel drank gedronken dat ik volledig de weg kwijt was?
Maar wat maakte het uit? Ik wou niet meer nadenken over wat wel en niet juist was. Ik wou gewoon voor één avond lol hebben.
Update!
Toen ik de volgende morgen wakker werd, was het naast me leeg. Ik had hoofdpijn, waarschijnlijk door de drank. Ik was het niet gewend om te drinken, vandaar. Maar waar Chris nou was gebleven? Ik zocht heel het huis door. Misschien had hij ergens een briefje achter gelaten? Maar ook dat was niet het geval.
Uiteindelijk gaf ik het op en sprong onder de douche. Waarom zou Chris zomaar weg zijn gegaan? Zuchtend kleedde ik me aan, fatsoeneerde mijn haar en bekeek de wallen onder mijn ogen. 'Lekker slim Yanara,' mompelde ik.
De zaterdag verliep saai. Ik werkte in mijn tuin en probeerde niet al teveel na te denken. Mijn hoofd bonkte verschrikkelijk.
Sinds eeuwen bezocht ik weer eens een supermarkt en kocht allemaal verse groenten. Thuis leefde ik op ingevoren maaltijden. Stom, want ik wist dat het heel slecht voor me was.
Uiteindelijk liep ik nog een rondje door het park en raapte een paar zaadjes op die ik in mijn tuin kon doen. Ik hield wel van al dat groen.
Jammer genoeg werd ik opgepiept door het ziekenhuis dat er een noodgeval was. 'Nee,' kreunde ik zacht. Mijn hoofd kon nu geen werk aan, maar kennelijk had ik geen andere keus. Ik rende naar het ziekenhuis.
Er gingen een paar weken voorbij. Er gebeurde weinig. Ik zag Chris niet en had geen flauw idee waar ik hem kon ontmoeten. Wel voelde ik me misselijk en was ik sneller moe.
Toen de klachten bleven aanhouden besloot ik om een zwangerschapstest te doen. Ik wou er niet aan denken dat ik zwanger was van een man waarvan ik nooit meer iets hoorde. Toen ik na 10 minuten de uitslag bekeek, verstrakte ik. 'Shit,' fluisterde ik.
